Ένας χρυσαφένιος ιδιόκτητος καστανεώνας, που σχηματίζει ένα γιγάντιο δάσος από καστανιές, το οποίο είναι από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα, δεσπόζει στις παρυφές του Κοσμά.
Οι χρωματικές αποχρώσεις που διαφέρουν ανά εποχή, αποτελούν δέλεαρ για τον επισκέπτη που του δίνεται η ευκαιρία να περπατήσει ανάμεσα στις καστανιές ακόμα και αν σκοπεύει να μείνει για λίγη ώρα στο χωριό.
Οι διαδρομές που προτείνουμε να διασχίσει κάθε φυσιολάτρης είναι δύο:
Διαδρομές
|
Σύντομη περιγραφή
|
Μήκος (km / χλμ.)
|
Περιήγηση στον Καστανεώνα
|
||
Βόλτα στις Καστανιές
|
Πριν το Σχολείο κάνετε δεξιά και κατηφορίζετε τον αγροτόδρομο που κυκλικά θα σας βγάλει από την άλλη πλευρά του χωριού, παίρνοντας μία γεύση από το καστανοδάσος του Κοσμά. Περίπου 25 λεπτά περπάτημα σε καλντερίμι και χωμάτινο αγροτόδρομο. |
2
|
Καστανιές - Πηγάδι
|
Ιδανική για ποδηλάτες, ξεκινά από το Σχολείο του Κοσμά για να καταλήξει στο Κοσμίτικο Πηγάδι (έναν μικρό ερειπωμένο οικισμό με ένα γραφικό εκκλησάκι), διασχίζοντας ένα από τα μεγαλύτερα καστανοδάση στην Ελλάδα. Επιστροφή από την ίδια μαγευτική διαδρομή μέσω δασικού δρόμου. (18,8 χλμ. σύνολο). |
9,4
|
Περιήγηση στο Καστανοδάσος:
Βόλτα στις Καστανιές:
Όπως πολύ ωραία περιγράφει η Ηρώ Κουνάδη σε ένα άρθρο που είχε γράψει προ επταετίας για το in2life.gr, «στον καστανεώνα του Κοσμά, το γιγάντιο δάσος με τις καστανιές που απλώνεται για στρέμματα ολόκληρα στις παρυφές του χωριού, η σχεδόν απόκοσμη ησυχία διακόπτεται κάθε λίγο από τον θόρυβο που κάνει ένα ώριμο κάστανο που πέφτει από το δέντρο. Καθένας από τους αγκαθωτούς σαν αχινούς καρπούς κρύβει μέσα στο σκληρό κέλυφος τρία κάστανα, πράγμα που τον καθιστά αρκετά βαρύ για να κάνει ολόκληρη φασαρία καθώς κουτρουβαλά την πλαγιά, παρασύροντας κιτρινισμένα φύλλα και μικρές πέτρες στο πέρασμά του. Αν το δάσος δεν ήταν τόσο απόκοσμα σιωπηλό, ή αν δεν είχες ακούσει τους ντόπιους να μιλούν γι’ αυτόν, μπορεί και να μην πρόσεχες τον θόρυβο.
Κάπως έτσι είναι και ο Πάρνωνας. Αν δεν έρθεις εδώ «συστημένος», μπορεί και να μην τον ανακαλύψεις ποτέ. Δεν αποτελεί «πέρασμα», δεν στολίζουν τις πλαγιές του χωριά - σταρ και δεν σε περιμένουν στις χιονισμένες κορυφές του παγκοσμίου φήμης χιονοδρομικά. Για να καταλήξεις εδώ, πρέπει να ξεκινήσεις για εδώ, και μάλιστα συμβιβασμένος με την ιδέα ότι η άσφαλτος δεν φτάνει παντού, τα κινητά δεν πιάνουν παντού και οι ευκολίες του δυτικού πολιτισμού (βενζίνες, εφημερίδες, τσιγάρα...) δεν υπάρχουν παντού.
Σε αντάλλαγμα, κερδίζεις ανέγγιχτη «βουνίσια» ομορφιά, βοσκούς που κοντοστέκονται για να σε χαιρετήσουν μαζεύοντας τα κοπάδια τους στην άκρη του δρόμου και παππούδες στα καφενεία που παραδίδουν ταχύρρυθμα μαθήματα τοπικής ιστορίας...»
